เรียนรู้วิธีทำกล่องไฟถ่ายรูปง่ายๆด้วยตัวเอง

โฮเวิร์ด ฮิวจ์ มหาเศรษฐีหลายพันล้าน ตายเพราะขาดสารอาหาร(malnutrition) เป็นการยากที่จะเชื่อว่า ในประเทศที่อุดมสมบูรณ์ด้วยพืชผลทางเกษตรกรรมอย่างประเทศของเรานี้ จะสามารถเกิดการขาดสารอาหารได้แต่มันก็มี    ในสมัยที่ทำสงครามปฏิรัติ ชาวอเมริกัน 96% ประกอบการเกษตรผีเพียง 4% เท่านั้น ที่ประกอบวิชาชีพอย่างอื่นๆ รถแทรกเตอร์และเครื่องเกี่ยวข้าวกลายเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิว้ติด้านเกษตรกรรม ซึ่งทำให้เกษตรกรชาวอเมริกันสามารถเลี้ยงพวกเราได้ทั้งหมด ทั้งที่มีสัดส่วนจำนวนคนเพียง 2%ของจำนวนซาวอเมริกันทั้งหมด เราปลกเลี้ยงอาหารได้มากพอที่จะเลี้ยงพวกเราเองที่จะทำให้พวกเราครึ่งหนึ่ง อ้วน ที่จะทงอาหารที่มากพอจะเลี้ยงคนได้อีกวันละ 50ล้านคน และที่จะส่งอาหารออกไปขายในต่างประเทศเป็นสินค้าออกที่สำคัญนอกจากนี้ยังเก็บสำรองอาหารเอาไว้ในคลังส่วนเกินของรัฐบาล  lightboxทำเอง ในปริมาณที่มากพอจะเลี้ยงคนอเมริกันไปได้อีกปีหนึ่ง หากว่าเกษตรกรทั้งหมดเลิกทำการเกษตรกันอย่างปุบปับ ในเมื่อมีอาหารมากมายขนาดนี้แล้ว ทำไมคนอเมริกันจึงขาดอาหารได้?คำตอบก็คือ เพราะการเลือกอาหารอย่างไม่สมควร คนอเมริกันเลือกอาหารโดยใช้รสชาติ ราคา ความสะดวกและความพอใจทางด้านจิตวิทยาเป็นเกณฑ์ประกอบกับไม่นำพาต่อเหตุผลสำคัญว่าที่เรากินอาหารนั้น ก็เพื่อให้เซลล์ต่าง ๆของร่างกายของเรา มีวัตถุดิบสำหรับนำไปใช้สร้างความเติบโต ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ ให้สร้างพลังงานให้แก่ร่างกายของเรา    อาหารที่กินกันเป็นสามัญในอเมริกาก็คือขนมปังขาว กาแฟ และฮอดแอก คนอเมริกันนำจะเป็นชาติที่ได้รับสารอาหารบำรุงดิที่สุด ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพืชพันธุธัญญาหาร แต่การณ์หาได้เป็นเช่นนั้นไม่     ทุโภชนาการในคนอเมริกันที่มี  

 “สุขภาพดี” ทั่วไปเฉลี่ยแล้ว บริโภคอาหารที่มีสารอาหารตาปีหนึ่ง ๆ ในปริมาณดังต่อ'ไปนี้คือโดนัด    756 ชิ้นขนมเค้กและคุ้กกี้    60 ปอนด์ไอศครีม    23 แกลลอนมันฝรั่งทอดกรอบ (potato chips)    7 ปอนด์ลูกกวาด    22 ปอนด์หมากฝรั่ง    200 แท่งนํ้าอัดลม    365 กระป๋องไขมัน    90 ปอนด์นํ้าตาลทรายขาว    134 ปอนด์    สาเหตุของการขาดสารอาหารเหตุผลที่ทำให้มีการขาดสารอาหารเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  กล่องไฟถ่ายภาพราคา มีอยู่หลายประการ อาทิ1.     ไม่กิน    อันเนื่องจากการเลือกอาหารอย่างไม่เหมาะสม ไม่มีความอยากอาหาร รู้สึกไม่สบายที่บริเวณกระเพาะอาหาร-ลำไส้ หรือบริโภค “อาหารขยะ” ที่ขาดสารอาหารถึงขึ้นหมดเนื้อหมดตัวล้มละลาย คนมากมายจึงไม่ได้รับสารอาหารเข้าไปในกระเพาะอาหารของตนอย่างเพียงพอ2.    ไม่ดูดซึม เพียงเพราะคุณกินมันเข้าไป ก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องหมายความว่า มันจะเข้าไปอยู่ในร่างกายของคุณในบั้นปลายได้    การดูดซึมที่บกพร่องสามารถเกิดขึ้นได้ อันเนื่องจากความบกพร่องของหน้าที่การย่อยอาหาร (รวมทั้งมีการผลิตกรดไฮโดรคลอลิคหรือเอ็นไซม์ดร) แพ้อาหาร “ไส้รั่ว” หรือการติดเชื้อที่ลำไส้

3.    ไม่เก็บ การขับถ่ายหรือสูญเสียสารอาหารมากขึ้นกว่าปกติ สามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากท้องร่วง อาเจียร หรือเพราะยา 

4.    ได้ไม่พอ คนที่เป็นไข้ ป่วย ชรา ดื่มสุราหรือใช้ยา กล่องไฟled อาจต้องการสารอาหารเพิ่มขึ้นมีหล้กฐานท่วมท้นที่งจากของทางรัฐบาลและการสำรวจอย่างเป็นเอกเทศตามหลักวิทยาศาสตร์ ที่แสดงให้เห็นว่า คนอเมริกันมากมายได้รับสารอาหารบางอย่างตา ได้แก่ 1วิตามิน เอ ดีอีซี บี-6 ไรโบฟลาวิน กรดแพนโทเธนิคแร่ธาตุ แคลเซี่ยม โปตัสเซียม แมกนีเซียม สังกะสี เหล็ก โครเมี่ยมซีลีเนียม และเป็นไปได้ว่าขาดโมลิบดีนัมและวานาเดียม (vanadium) ด้วยเนื่องจากในอาหารของโลกตะวันตก มีการขาดธาตุอาหารชนิดที่ร่างกายต้องการเป็นส่วนน้อยอยู่ทั่วไป ดังนั้น จึงน่าจะมีเหตุผลน่าเชื่อถือที่การศึกษาในออสเตรเลียได้พบว่า การรับประทานวิตามินเสริมเป็นประจำ เป็นปัจจัยหนึ่งที่ช่วยป้องกันโรคมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่ได้2สารอาหารที่ต้องการในปริมาณมาก เส้นใย คาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนโปรตีนจากพืช กรดไขมันชนิดพิเศษ (อีพืเอ, จีแลอเอ, เอแอลเอ) นาสะอาด

กล่องไฟถ่ายรูป

กล่องไฟ Photo light box เกิดขึ้นได้อย่างไร และ มีต้นกำเนิดอย่างไร

ไม่ต้องใช้กล้องราคาแพงๆ

“อ้อ เหรอ” ผมเริ่มเห็นภาพย้อนหลังเกี่ยวกับการแสดงออกแบบไร้เดียงสาของเธอ ผมได้เห็นอะไรแบบนี้มาแล้วสองสามครั้งเมื่อเร็วๆ นี้อย่างเช่นตอนที่เธอดูจะกระตือรือร้นไปหน่อยที่จะเซ็กอีเมลของเธอไงล่ะ โธ่เว้ย...นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงคอยแต่ถามเรื่อง 'วิฟฟิ’ น่ะรึ‘แล้วคุณสองคนไปรวมตัวครั้งสำคัญกันเมื่อไหร่ล่ะ เมื่อคืนนี้เหรอ”ผมถาม “คุณต้องการจะพูดอะไร พอลเซอะ คุณมากล่าวหาฉันเนี่ยนะ” อเล็กชาโต้ “แต่ได้ข่าวว่าคุณไปรับแฟนเก่าของคุณมาที่ไมอามีนี่นา เธอเล่าให้ฉันฟังหมดบุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณสองคนในปารีสแล้ว”เอโลดียักไหล1 ‘ขอโทษ’ ผม แม้ว่ารอยยิ้มของเธอจะไม,มีความสำนึกผิดเลยก็ตาม“แต่มันไม่ได้...” กล่องไฟphotobox ผมได้ยินเสียงเตือนภัยแบบเดิมชํ้าซากดังอยู่ในหัวผม ผมไม่มีทางเลือกนอกจากปิดมัน “แต่มันไม,มีความหมายอะไรเลยจริงๆ นะ ใช่มั้ยเอโลดี แล้วมันก็เกิดขึ้นก่อนที่อเล็กซากับผมจะพบกันอีก ใช่มั้ยเอโลดี”

“ไม่รู้สิ คุณสองคนพบกันเมื่อไหร่ล่ะ” เอโลดิกำลังทำหน้าตาแบบสาวน้อยหลงทางขณะที่อเล็กซาทำหน้าตาบูดบึ้งเหมือนเคย“ฟังนะอเล็กชา” ผมพูด “เรามาคุยเรื่องนี้กันอย่างสงบดีกว่า ไปให้ไกลจากคนอื่น ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่ได้นอนกับไอ้หนุ่มบอสตันนี่เมื่อคืนนี้ ผมก็เชื่อคุณ และผมมั่นใจว่า ผมไม่ได้ไปรับเอโลดีมาที่นี่เพื่อรำลึกความหลังแน่”“แต่คุณจะมาดูซุดชั้นในของฉันพรุ่งนี้ใช่ไหม” เอโลดีถาม เธอเจตนาจะก่อกวนทำบ้าอะไรวะเนี่ยทันใดนั้นเฮซุสก็มายืนอยู่ข้างๆ พยายามจะดึงแขนของผม “นายต้องไปเต้นชุดสุดท้ายนะเพื่อน” diyกล่องไฟ “ฉันจะไม่แสดงชุดสุดท้าย”

                                         ลดความยุ่งยากในการถ่ายภาพ

ผมบอกเขา “ฉันต้องจัดการกับไอ้งั่งไอริชที่มาจิ๊กแฟันตู”การแสดงชุดสุดท้ายต้องนั่งมินิบัสไปทางเหนือยี่สิบนาทีเฮ1ชุสบังคับ1ให้ผมมาด้วย โดยบอกว่านายกเทศมนตรีและเจ้าหน้าที่จากทางการหลายคนกำลังกินดื่มกันอยู่ที่ร้านอาหารใหญ่นอกเมือง เจ้าภาพคือเจ้านายของเฮซุส นักอลังหาริมทรัพย์รายใหญ่ เขาและท่านนายกฯ มักจะมาสังสรรค์กัน เฮซุสบอก แต่นี่เป็นโอกาสที่สำคัญกว่าปกติ เพราะการตัดสินใจครั้งสำคัญกำลังจะเกิดขึ้น และเจ้านายของเฮชุสก็ใจจดใจจ่อ ต้องการให้การตัดสินใจนั้นเป็นไปในทางที่ถูกต้องแน่นอนว่าไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงเรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่มีทางหรอก และถ้าเรื่องต่างๆ เป็นไปด้วยดี เจ้านายจะช่วยให้แน่ใจว่า ไมอามีจะตัดสินใจเลือกเมืองหลวงท่องเที่ยวของโลกได้อย่างถูกต้อง เฮชุสบีบไหล่ของผมราวกับอยากจะให้ผมเข้าใจเรื่องทุกอย่างจากการบีบในตอนนี้ผมเลิกสนใจแล้วว่าลอนดอน ปารีส หรือเชอร์โนบิลจะมาเป็นเมืองหลวงท่องเที่ยวของโลก ช่างการท่องเที่ยวโลกแม่ง...การทูตระหว่างประเทศเฮงซวยเอ๊ย ผมกำลังคิดถึงไอ้วายร้ายต่างชาติที่มันพยายามจะสับแฟนผม วายร้ายต่างชาติสามคน ถ้านับรวมผู้หญิงด้วยผมพยายามโทร.หาอเล็กชา แต่เธอไม่รับสาย ชุดไฟสตูดิโอ ผมฝากข้อความไว้ว่าเราต้องคุยกันที่โรงแรมหลังจากนี้อย่างไรก็ตาม ยังมีเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับการแข่งขันที่ผมอยากจะถามเฮชุสลักหน่อย“เรื่องคอนโดหลังเคลียร์วิวนั่นมันอะไรกันน่ะ” ผมพูด “คุณไม่ได้พูดถึงแคมเปญหาเสียงของผมเลยนะ

"เอ้ ผมต้องทำธุรกิจนะเพื่อน” เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้นิดเดียว“ถ้าผมรู้ว่าผมมาเต้นเพื่อช่วยคุณขายอพาร์ตเมนต์ละก็ ผมคงคิดค่าคอมมิซชั่'นแล้วละ หรือขออพาร์ตเมนต์สักห้อง’’“คุณอยากได้ห้องเหรอ เดี๋ยวผมให้ราคาพิเศษกับคุณแล้วกัน กล่องไฟlightboxราคาถูก เฮชุสบอก “เอโลดี เพื่อนของคุณก็ชื้อไปห้องหนึ่งนะ” ด้วยเหตุผลบางอย่าง เรื่องนี้!ม่ทำให้ผมแปลกใจเลยเราลงจากไศเว?Jไปยังลานจอดรถขนาดมหึมา และจอดใต้ต้นปาล์มพลาสติกขนาดเท่าลิงกอริลลา พร้อมด้วยดวงไฟประดับที่ส่องแสงระยิบระยับตรงลำต้นตั้งตรงแน่ว ไม่เป็นธรรมชาติของมัน“มาเต้นกันเตอะ’' เฮชุสพูดด้วยสำเนียงที่ฟังดูเหมือนเดวิด โบวี่ภาคละตีนจากจุดนี้ อะไรต่ออะไรชักจะซับซ้อนเกินกว่าสมองเครียดๆของผมจะ รับไหว


                                             ถ่ายได้ง่ายๆด้วยมือถือ

กล่องไฟถ่ายรูป

การเลือกซื้อก่องไฟถ่ายภาพ และ การดูแลรักษาอย่างถาวร

 เราอยู่ในเขตชานเมืองห่างไกลที่มีแต่บ้านเรือนเตี้ยๆ ของเมีองปาล์มบีช1 ผมออกจากทางหลวงเส้นหลักมาได้หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้แล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการผล็อยหลับในช่วงพลบคํ่าที่ประสาทสัมผัสตายด้าน ถนนเส้นนี้ทอดยาวไปตามชายฝังตะวันออกของฟลอริดา และดูเหมือนมีความพยายามที่ให้มีการถูกบันทึกในสถิติของกินเนสล์บุ๊กว่าเป็นถนนที่มีสัญญาณไฟจราจรมากที่สุดในโลก แต่อย่างน้อยการได้จอดและออกตัวเพียงชั่วครู่นั้นก็ช่วยให้ผมมีอะไรทำอยู่เหมือนกันสัญญาณไฟยังทำให้ผมปวดกล้ามเนื้อคอซึ่งกำลังจะกลายเป็นอาการกล้ามเนื้อกระตุกอย่างเต็มรูปแบบ รถมินิถูกออกแบบโดยซาวยุโรปเพื่อดูสัญญาณไฟ กล่องไฟถ่ายรูปราคา จราจรที่ห้อยตํ่าอยู่ในระดับถนน แต่สำหรับอเมริกาถิ่นกำเนิดของเสาไฟสูงนั้น รถยนต์ควรจะต้องติดตั้งกล้องส่องดูทางของเรือดำนํ้าไว้ด้วย“ไฟเขียวแล้ว” เสียงครึ่งหลับครึ่งตื่นพึมพำอยู่ข้างผม ชาวปารีเชียงถูกกำหนดทางพันธุกรรมไว้ให้รับรู้ภายในเศษหนึ่งส่วนล้านวินาทีว่าสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว...แม้ในขณะที่กำลังหลับ

“บองชูร์" ผมพูด “ผมกำลังจะคอยให้รถที่อยู่ข้างหน้าออกไป' ปาล์มป็ช (Town of Palm Beach) เมืองที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของรัฐฟลอริดา มีพื้นที่ส่วนหนึ่งตั้งอยู่บนเกาะสันดอนนอกชายฝ็งที่มีความยาว 26 กิโลเมตรด้วยSTEPHEN CLARKE 187ก่อนแล้วผมถึงจะเหยียบคันเร่งน่ะ แต่ขอบคุณนะที่บอกให้ผมรู้”อเล็กชานั้นกำลังมึนเกินกว่าที่จะมีปฏิกิริยาตอบโต้คำแดกดันชาวปารีเชียงของผม“บางทีคุณน่าจะหาที่กินมื้อเช้านะ” เธอพูดธงชาติอเมริกาดูเหมือนจะมีผลต่อเธออย่างมากด้วย...คือเพิ่มย เม่รูตัว“คุณทนจนถึงไมอามีไหวมั้ย” ผมถาม “อีกแค'ชั่วโมงกว่าๆเท่านั้นเอง’' กล่องไฟถ่ายภาพพกพา “แต่นัดของคุณมันตอนสิบเอ็ดโมงนี่นา มันยังเช้ามากอยู่เลยนะ”“ก็จริง” ผมก็อยากได้กาแฟลักถ้วยหรือห้าถ้วยให้ตัวเองเหมือนกัน ผมพบว่าผมอยากได้เครื่องดื่มอเมริกันแท้ๆ มาเติมเต็มกระเพาะลักสามชุด เพี่อให้ได้ผลลัพธ์เหมือนดื่มดับเบิลเอสเพรสโซลักแก้วตรงไปหนึ่งไมล์ เราพบห้างสรรพสินค้าที่ถูกตกแต่งด้วยป้ายรูปร่างเหมือนแท่งอมยิ้มจำนวนมาก บอกให้รู้ว่าที่นี่บริการทุกอย่างแบบ‘ไดรพ็เธรู’ ที่ลูกค้าสามารถขับรถเข้าไปใช้บริการไดโดยไม่ต้องลงจากรถไม1ว่าจะเป็นร้านขายยา ขายโดนัท หรือธนาคาร อีกหน่อยก็คงจะมีบริการศัลยกรรมพลาสติกแบบไดรฟ้ธรูด้วยละ นั่งให้สบายในที่นั่งของคุณไปนะ ขณะที่เราจะปัมชิลิโคนเข้าไปและดูดไขมันออกมา คุณไม่ต้องปลดเข็มขัดนิรภัยออกเลยด้วยชํ้าแม้ว่าในความเป็นจริง ที่นี่จะเป็นห้างสรรพสินค้าชั้นล่างราคาถูกไม่ใช่สถานที่แบบที่จะมืศัลยกรรมพลาสติกเป็นแน่ ระหว่างร้านรองเท้าลดราคากับร้านขายยาที่ติดประตูเหล็กม้วน มีหน้าต่างบานเล็กๆ บานหนึ่งติดป้ายบอกผู้คนให้รู้ว่าสามารถแวะเอาเช็คมาขึ้นเงินได้ และป้ายที่เขียนว่า 'หลีกเลี่ยงการถูกยึดทรัพย์ รักษาบ้านของคุณไว้’ ผมจึงรู้สึก ถ่ายรูป ได้ว่าคงไม่ใช่ทุกคนในเซาท์ฟลอริดาที่จะใช้เวลาไปกับการติกอล์ฟ ตกปลาและเสริมหน้าอกน่ะที่จอดรถค่อนข้างว่าง แต่ผมกลับกลายเป็นพวกคนขับรถซาว  188 MERDE HAPPENSอเมริกันเสียแล้วละ ผมต้องการลดความเสื่อมสภาพของขาให้น้อยที่สุดและยังคิดว่ามันฉลาดกว่าที่จะคอยระวังกระเป๋าข้าวของที่ทิ้งไวในรถดังนั้นผมเลยขับไปตามแถวด้านหน้าเพื่อมองหาที่ว่างตรงหน้าร้านพอดีที่ว่างที,แรกนั้นอยู่ข้างรถกระบะสีดำคันมหึมา รถขับเคลื่อนสี่ล้อท้ายเรียบฝ่นเกาะที่มืล้อใหญ่เกือบเท่าความสูงของรถมินิ เมื่อจอดอยู่ด้วยกันแล้ว lightboxทำเอง รถสองคันดูเหมือนเด็กวัยเตาะแตะกับนักบาสเกตบอลกำลังเปรียบเทียบขนาดรองเท้ากันอยู่เราลงจากรถ ยืดแข้งยืดขา และถอดเสื้อผ้าออกหลายชั้น รู้สืกเหมือนตอนเช้ากลางฤดูร้อนในอังกฤษเลย และขณะที่อเล็กซาถอดเสื้อแขนยาวออกนั้น เธอก็จ้องมองไปที่เจ้ารถกระบะคันยักษ์ข้างๆ“เฮอะ คนขับเจ้าปีศาจนี่คงต้องแวะปัมนํ้ามันทุกแห่งบนถนนสายนี้เลยละ” เธอพูด“คุณจะถามเขาก็ได้นะว่าเขาวิ่งได้กี่ไมล์ต่อการเติม เต็มถังน่ะ”ผมพยักพเยิดหน้าอย่างระมัดระวังเท่าที่จะทำไดัไปที่คู่ชายหญิงที่กำลังเดินโซเซมาทางเรา

กล่องไฟถ่ายรูป

ขั้นตอนการจัดแสงไฟในที่มืด ให้เหมาะสมกับฉากของห้อง

เราถูกปล่อยอยู่สูงบนรางเหนือสถานีรถไฟที'เต็มไปด้วยรถดับเพลิงสีแดงเฉิดฉาย ระลอกคลื่นของความไม่สงบกระเพื่อมผ่านไปทั่วห้องโดยสาร อเล็กชาและผมมองนาทีเกาข้อมือ การพบปะกับตัวแทนในบอลตันของผมถูกนัดหมายไว้ตอนบ่ายสอง เรามีกำหนดไปถึงตอนบ่ายโมงครึ่ง อีกเดี๋ยวคงถึงเวลาที่ต้องส่งสัญญาณแจ้งเหตุร้ายไปให้เขาแล้วละเป็นไปตามคิวเปัะครับ มืเสียงด้งมาจากเครื่องกระจายเสียงชื้แจงเราว่ามืปัญหาไฟฟ้าขัดข้องกับเครื่องจักร และคนขับก็ต้องทำการตั้งเครื่องใหม่ เออ ฟังดูง่ายนะ เหมือนริสตาร์ทคอมพิวเตอร์ลักเครื่องเลย แต่ผู้ชายที่ร่วมนั่งกับเราอยู่ในเก้าอี้แบบสี่คนดูจะไม่มั่นใจอย่างนั้นเขาท่าเสียงฮึมฮำอย่างอมทุกข์เหมือนกับจะพูดว่า อย่าไปเชื่อ’ เขาอายุประมาณหกสิบ photobox มืผมสีเทาเรียบลื่นเป็นลอนอยู่เหนือหน้าผากสูงเถิกยับย่น และมืสีหน้าเหยียดหยามอย่างเป็นธรรมชาติ ขากรรไกรล่างของเขาอาจจะถูกตัดต่อมาจากสุนัขพันธ์บลัดฮาวนด์ลักตัว

“คุณคิดว่าเราจะต้องจอดอยู่อย่างนี้นานแค่ไหนครับ” ผมถาม“ฮึมมม” นี่อาจจะหมายถึงอะไรก็ได้ตั้งแต่ “ใช่ หลายชั่วโมง” ไปจนถึง “ขอโทษนะ ฟันปลอมของผมมันติดอยู่ด้วยกันก็เลยตอบไม่ได้”“อย่างน้อยเขาก็บอกคุณนะว่ามีปัญหาอะไร” อเล็กชาช่วยออกความเห็น “ในฝรั่งเศส เราต้องคอยเป็นชั่วโมงๆ โดยไม่มีข้อมูลอะไร”“ฮึมมม” ชายแก1ยํ้า “ที่นี่ปัญหามันแตกต่างกัน คุณลองไปขึ้นรถไฟไปมอนทรีลนะ และเขาก็จะบอกคุณว่าให้บริการไม,ได้เพราะกระจกหน้ารถแตก หรือไม่ก็รถไฟยังไม1ได้ส่งมาจากอัลบานี  เลย กล่องไฟถ่ายภาพราคาถูก เขาให้ข้อมูลอย่างมากเลยละ แต่ข้อมูลพวกนั้นมันงี่เง่าสิ้นดี”อะไรบางอย่างในวิธีการพูดของเขาทำให้เราทุกคนหัวเราะ และเราก็ แนะนำตัวซึ่งกันและกันเขาชื่อโจเซฟ พ่อค้าขายส่งเฟอร์นิเจอร์ที่ถึงวัยเกษียณแล้ว แต่ยังทำงานแบบไม่เต็มเวลา และเขาอยู่ระหว่างทางที่จะไปคอนเนตทิคัตเพื่อพบกับสหายนักล่าสัตว์ของเขา“ไม่ได้จะไประเบิดหัวหมาปาไคโยตีด้วยปีน M-62 นะ” เขากล่าว“เราเป็นพรานปาตัวจริง” เขาหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งออกจากกระเป๋า เป็นนิตยสารรายเดือนสำหรับพวกคลั่งไคล้หนังกลับที่เต็มไปด้วยโฆษณาขายแจ็คเก็ตแบบมีพู'ห้อยและกางเกงหนังไม่มีเป้า “เราแต่งตัวเต็มยศมุ่งหน้าเข้าไปในปา แล้วจากนั้นก็มีแค่เรากับพวกสัตว์ คุณยิงได้แค'หนึ่งนัดด้วยปีนล่าสัตว์แบบโบราณ และถ้าคุณพลาด ก็จบแค'นั้นไม'มีการตั้งแคมป้ไพ่อะไร และถ้าคุณยิงโดนเข้าสักตัวละก็ คุณจะต้องตามรอยมันไป และจัดการมันด้วยมีดของคุณ มันแสดงให้เห็นถึงความเป็นนักแม่นปีนในตัวคุณ” ทั้งหมดนี้ฟังดูโรแมนติกมากในมุมมองแบบโหดๆ“มันไม'ใช่แค่กองทหารของวอชิงตันที่กำจัดพวกอังกฤษนะ รู้มั้ย เป็นฝีมือพรานปาน่ะ ผู้คนต่างลืมเรื่องนี้กันไป และเราก็เป็นหนี้ฝรั่งเศส  อย่างมากด้วย” เขาส่งยิ้มให้อเล็กซาราวกับว่าเธอได้ช่วยเตะเจ้าพวกเสีอแดง  ลงไปแอตแลนติกเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วโน่นด้วยตัวเธอเอง“ชาวอเมริกันบางคนพูดว่าฝรั่งเศสนั้นเนรคุณกับเราในการปลดแอกตอนปี 1945 แต่เราควรจะระลึกว่าฝรั่งเศสได้ช่วยปลดแอกเรานะ

 ย้อนไปในปี 1781 กองทัพเรือของคุณจัดการยึดกองทัพอังกฤษทั้งหมดไว้ได้ที่ยอร์กทาวน์” ถึงตอนนี้ฟันของเขาคงไม1ติดกันแล้วล่ะ เขาจ้อไม่หยุดเลยรถไฟเริ่มส่งเสียง จากนั้นก็กระตุกเพื่อเคลื่อนไหวต่อเรายังไปไดไม่ใกล้เคียงกับ 165 ไมล์ต่อชั่วโมงอย่างที่โมไว้เลยแต่อย่างน้อยการเร่งความเร็วในระยะสันๆ ก็กำลังนำเราไปยังทิศทางที่ถูกต้อง กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ เพียงไม,นานเราก็ทิ้งเมืองนี้ไว้เบื้องหลัง และกำลังปันหึ่งๆ ผ่านอ่าวกว้างต้องแสงอาทิตย์ส่องที่มีทั้งแปลงต้นกกปกคลุมด้วยนี้าแข็งกลุ่มบ้านหลังคาจั่วสามเหลี่ยมและบรรดาหาดทรายคอด เราเห็นเมืองแบบสแกนดิเนเวียนผ่านไปเมืองแล้วเมืองเล่า บางเมืองดูราวกับว่าเพิ่งจะมีเรือล่าวาฬผ่านไป มันน่าทึ่งครับที่ทิวทัศน์ท้องทะเลเปิดกว้างและท่าเรือเหงาหงอยเหล่านี้อยู่ใกล้กับความบ้าระหํ่าของนิวยอร์กเหลือเกิน“พวกคุณไปไกลแค่ไหน’' โจเซฟถาม“บอสตันค่ะ” อเล็กชาพูด“บังเกอร์ ฮิลล์ ” โจเซฟประกาศเสียงดังราวกับมันเป็นคำสั่งทางทหาร“17มิถุนายนปี 1775 นายพลวิลเลียม เพรสคอตต์และกลุ่มนักสูใต้ดินกลุ่มเล็กๆ ของเขาได้ปะทะกับกองทหารของอังกฤษจำนวนมากที่นั่น และต้องขอขอบคุณความเป็นพรานป่าที่ดี ชายผู้กล้าหาญไม่กี่คน แทบจะไร้อาวุธยุทธภัณฑ์ แต่พวกเขารู้วิธีใช้ปีนล่าสัตว์ และพวกอังกฤษก็ถูกยิงหางจุกตูดเมื่อพวกมันพยายามจะบุกโจมตี นั่นเป็นที่มาของคำพูดที่ว่า ‘อย่ายิงจนกว่าจะเห็นสีขาวในตาของพวกเขา’ หมายถึงให้ยิงปีนในเวลาที่ได้ผลแม่นยำที่สุดเท่านั้น เพื่อประหยัดลูกกระสุน”“งั้นถ้าพวกอังกฤษใส่แว่นกันแดดอยู่ คุณก็ยิงพลาดน่ะสิ” ผมถาม และหวังว่าการไปถึงบอสตันของชาวอังกฤษอย่างผมจะไม่ย่อยยับมากขนาดนั้น“ฮึมมม” โจเซฟเปิดนิตยสารของเขาอีกครั้ง แล้วเริ่มตรวจสอบบทความเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่จะควักไส้กวางมูสสักตัว3.สถานีเซาท์สเตชั่นของบอสตันนั้นเป็นสถานที่ที่สว่างไสว และอากาศถ่ายเทดีเมื่อเทียบกับสถานีเพนน์ที่อยู่ใต้ดิน ที่ยืนอยู่ข้างร้านหนังสือของอาคารผู้โดยสารอย่างที่นัดหมายกันไว้คือชายผมบลอนด์ร่างสูง อายุพอๆ กับผม แต่มีจอนที่หนาและยาวกว่า และเคราแบบที่ไว้มาราวสองวัน เป็นผู้ซายแบบที่เขาเสือกให้เป็นนายแบบในแค็ตตาล็อกเสือผ้าไหมพรมหนานุ่ม นี่คือไมค์ ผู้ประสานงานจากบอสตันของผมนั่นเอง“พอลและอเล็กซาใช่ไหม หวัดดีครับ” ไมค์จับมือทักทายกับเราและส่งยิ้มกว้าง  กล่องไฟled ยิ้มที่ส่งให้อเล็กชาน่ะแสดงความต้อนรับอย่างเต็มที่ครับ แต่คิดว่าที่ส่งให้ผมนั้นเชื่อถือไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก ที่ผสมอยู่ในรอยยิ้มนั้นมีเปอร์เซ็นต์ของความพอใจอยู่น้อยมาก“ขอโทษที่เรามาช้าครับ” ผมกล่าว“ไม่ต้องห่วงครับ พวกคุณเป็นชาวยุโรปคงไม่ถือนะถ้าจะเดินไปช่วงสันๆ’’ เขาพูด “เราจะไปแท็กซี่ก็ได้ แต่งานขุดใหญ่นันคงทำให้ใช้  เวลาหลายชั่วโมงเลยละกว่าจะถึงที่หมาย”“งานขุดใหญ่เหรอคะ’’ อเล็กซาถาม“เรากำลังจะไปที่ไหนครับ’’ ผมอยากจะรู้ไมค์ถือสัมภาระของอเล็กชาให้และตอบคำถามของเธอก่อน“งานขุดใหญ่ ใช่แล้วครับ อย่างน้อยสิบปีมาแล้วละที่เมืองนี้พยายามจะขุดอุโมงค์เพื่อบรรเทาความแออัดของย่านดาวน์ทาวน์ แต่วิศวกรคิดไกลเกินไปและงานก่อสร้างก็ไม่เหมาะสม เลยกลายเป็นว่ามันทำให้การขับรถรอบเมืองเป็นฝันร้ายมานับทศวรรษแล้วละ แม้ว่าจะเป็นเวลาที่ดีที่จะได้มีหุ้นในบริษัทก่อสร้างน่ะนะ พวกเขายังได้งานนี้ทำอีกหลายปี แถมมากขึ้นด้วยซํ้าตั้งแต่ไฟไหม้”



กล่องไฟถ่ายรูป

ถ่ายภาพอย่างไรให้เป็นฉากขาว โดยไม่ต้องจัดฉาก

 นั่นเป็นตอนที่ผมตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับเธอ ในปารีสเธอมักจะใส่เสื้อผ้าของอิตาเลียนหรืออเมริกันทันสมัย แต่ที่'นี่เธอทำตัวเป็นเหมือนทูตแฟชั่นของฝรั่งเศส อย่างแจ็คเก็ตสีนํ้าตาลแก่'ของแอ็กเนส บี เสื้อกันหนาวแขนยาวลีส้มของค็อก สปอร์ทีฟ กางเกงยีนเชอวินยอง ดูเหมือนเธอกำลังเล่นบทเป็น 'สาวฝรั่งเศสทั่วไป’ อยู่ ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นแหละ เธอกำลังอยู่ในระหว่างการคักษาหนึ่งปีในต่างประเทศตามหลักสูตรวิชาธุรกิจในปารีสของเธอ หนึ่งปีเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีปฏิบัติทางธุรกิจของชาวอเมริกันทั้งหมด ชุดกล่องไฟสตูดิโอ จากนั้นก็กลับบ้านและเฝ็าดูธุรกิจของพวกอเมริกันอับปางลงจากการชนหินโสโครกของการนัดหยุดงานและระบบผูกขาดของฝรั่งเศส“แหม พอล คุณไม่เคยโทร.หาฉันเลยนะถ้าไม่มืปัญหาเรื่องบ้านน่ะ” เอโลดีพูด ผมรู้จักเธอครั้งแรกตอนทำงานให้ช็อง-มารี พ่อของเธอตอนนั้นผมกำลังหาที่พักในฝรั่งเศส และสามารถหาได้แค่ตู้เก็บไม้กวาดที่ไร์ไม้กวาดอาศัยไปแบบชั่วคราวผมเล่าให้เธอฟังว่าอเล็กชากับผมพักอยู่ที่ไหน และทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น'ใต้ เราหนีจากโรงแรมอิกัวนานั่นมาเจอสถานีรถไพ่ใต้ดินที่ใกล้ที่สุด ซึ่งตั้งอยู่เหนือพื้นที่รกร้างยาวเหยียดแห่งหนึ่งถัดจากร้านดังกิ้นโดนัท และรอรถไฟด้วยความหนาวแห้งเที่ยวอยู่สิบห้านาที พอเวลาผ่านไปอย่างน้อยสิบสถานีทุกคนก็ดูเหมือนจะตั้งคำถามกับตัวเองว่า นักท่องเที่ยวสองคนนี้นั่งรถไพ่ผิดสายมาจากสนามบินเจเอพ่เคหรือเปล่าเนึ่ย“ฟังดูเหมือนคุณต้องการอาหารเช้าแบบอเมริกันจานใหญ่สักจานนะ”

เอโลดีสรุป “เลือกที่คุณชอบสิ ทุกอย่างที่นี่อ'ร่อย'หมดละ” นอกจากรูปลักษณ์ฝรั่งเศสแบบใหม่ของเธอแล้ว เธอยังใช้สำเนียงและความด้งของเลียงแบบคนอเมริกันซึ่งบ่งบอกว่าทุกคำที่เธอพูดนั้นมันสำคัญอย่างขาดเสียไม่ได้นาฟักาชีวภาพของผมยังคิดไม่ออกว่าผมต้องการกินอะไร ขณะ  ที่ผมต้องพยายามตัดสินใจเลือกระหว่างข้าวต้ม  photoboxราคาถูก (หรือโอ๊ตมีลที่หลายคนเรียกกัน) กับดับเบิลซีสเบอร์เกอร์พร้อมมันฝรั่งทอด หรือไอศกรีมฮอตฟัดจ์ซันเดย์ ชายร่างเล็กคนหนึ่งในเสื้อเชิ้ตสิขาวมีโลโก้ร้านอาหารติดอยูกัเดินมาเติมนํ้าเปล่าให้เรา นี่ควรจะเป็นร้านอาหารกรีกนะ แต่พนักงานทั้งหมดเป็นชาวเม็กซิกันที่มีเค้าหน้าเหมือนสืบเชื้อสายมาจากเผ่าอินคา“ปกติฉันก็คงยอมให้คุณมาพักกับฉันด้วยละนะ” เอโลดีพูด “แต่มันมือะไรซับช้อนนิดหน่อย ฉันเฝืาบ้านให้ผู้ชายคนหนึ่งอยู่ และเขาก็อ ยู่ที่บ้านด้ว ยในตอนนี้’'“คุณเฝ็าบ้านให้แม้แต่ตอนที่เขาอยู่งั้นหรือ" ผมถาม“ใช่ เป็นอพาร์ตเมนต๎ใหญ่ ของคลินต์ ไฮเวย์น่ะ” กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ “ใครนะ”อเล็กชาและเอโลดีหัวเราะ แล้วอธิบายว่าเขาเป็นร็อกเกอร์เก่าแก่ชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งผู้เริ่มต้นอาชีพด้วยการเปลี่ยนชื่อจากช็อง-โคลดดูปองต์ หรือขัค เลอแคลร์ มาเป็นชื่ออเมริกันแบบพอถูไถ และนำเพลงฮิตในภาษาอังกฤษมาร้องใหม่ เพลงแรกที่คสินต์บันทึกเสียงที่ทั้งสองคนบอกผมคือเวอร์ชั่นฝรั่งเศสของเพลง 'สตรอเบอรี่ ฟิลด์ส ฟอร์เอฟ-เวอร์’ ของวงเดอะบีตเทิลส์ ชื่อว่า ‘เชอ ซุย รุน ตาร์เตอะ โตส์ เฟรซ’ ซึ่งแปลว่า ‘ฉันคือทาร์ตสตรอเบอรี่’ เป็นชื่อที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่านักแปลชาวฝรั่งเศสคงจะห่ว ยแตก หรือไม1เขาก็คงเสพยาเหมือนจอห์นเลนนอน แต่ในปริมาณที่มากกว่าเยอะเลย“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคลินต์ อยู่ๆ เขาก็หายตัวไปเฉยๆ” อเล็กชาพูด “ขอบคุณพระเจ้า”“คือว่าเขายังทำเพลงอยู่นะ แต่...ใช่ เขาเงียบหายไปในช่วงนเขา...เอ่อ ได้รับอุบัติเหตุน่ะ”

 เอโลดิดูกระอักกระอ1วนใจกับเจ้าบ้านของเธอ “เดี๋ยวคุณก็เห็นเองแหละ ฉันจะพาคุณไปที่นั่น เราจะได้ช่วยกันหาโรง แรมให้พวกคุณด้ว ย”ในที่สุดผมก็เขมือบทั้งโอ๊ตมีล ดับเบิลชีสเบอร์เกอร์พร้อมมันฝรั่งทอด และไอศกรีมฮอตฟัดจ์ชันเดย์ ผมรู้สืกว่าท้องของผมกำลังพองตัวอยู่ภายในเหมือนเสื้อชูชีพบนเครื่องบินไมมัใครในนั้นที่กำลังกินอาหารมื้อใหญ่ยักษ์เท่าผม กล่องไฟถ่ายรูปราคาถูก ผมสังเกตหนึ่งในบริกรรับออร์เดอร์จากกลุ่มผู้หญิงผอมบางสี่คน ผู้แต่งตัวเหมือนกับว่าเพิ่งออกมาจากชั้นเรียนแอโรบิกฃองดีไชเนอร์อย่างนั้นแหละ“เบเกิล  งาปิง กับครีมชีส” ราชินีโรงยิมผมสีเข้มพูดขึ้นด้วยความเร็วหนึ่งคำต่อหนึ่งนาที ราวกับว่าบริกรคนนั้นมีปัญหาทางสมอง‘'ฉัน'ขอลาเตได้มั้ย” เพื่อนของหล่อนถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่บริกรอย่างคาดหวัง ราวกับว่าการค้นพบสุดแสนจะมหัศจรรย์ในการดื่มกาแฟเช่นนี้อาจยังไม่ค่อยแพร่หลายนักในส่วนนี้ฃองเมืองไม่มีใครในหมู่พวกเธอที่พูดว่า “สวัสดี” หรือ “ได้โปรด” เลย ผมคิดว่าบางทีชาวนิวยอร์กอาจจะเป็นพวกยืนหยัดในสิทธิของตัวเองในฐานะผู้บริโภคจนกระทั่งพวกเขาไม่คิดว่าความสุภาพนั้นเป็นสี่งจำเป็นเอโลดีเห็นผมจ้องมองพวกนั้น“พวกเธอมาที่นึ่เพื่อสังสรรค์กันหลังจากเลิกเรียนในยืมhalogenจากนั้นก็จะกลับบ้านไปดูพื่เลี้ยงเด็กป้อนนมให้ลูกๆ ของพวกเธอ’' เธอพูด“พวกเธอเป็นเผ่าพันธุอเมริกันแบบอัปเปอร์อีสต์ไชดีโดยกำเนิดเลยละไปเถอะ ไปหาโรงแรมให้พวกคุณกัน” เธอยื่นมือไปข้างหน้าราวกับจะหยิบหม้อกาแฟจากบริกรที่กำลังเดินผ่านไป “เซ็ก " เธอพูดผมแอบหวังให้เขาตอบว่า “ไม่ใช่ครับ ผมเป็นชาวเม็กซิกัน แต่ขอบคุณที่ถาม” แต่ไม่ใช่หรอกครับ เธอไม่ได้ถามว่าเขาเป็นชาวเซ็กหรือเปล่า แต่กำลังบอกให้เซ็กบิลต่างหาก

กล่องไฟถ่ายภาพ