กล่องไฟถ่ายรูปสินค้า ทำมาจากพลาสติกอย่างดี ทนทาน กันน้ำ และมีคุณสมบัติ ช่วยให้แสงสว่างต่อการถ่ายสินค้า ตอนที่ 2

จนถึงเดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ บุญมือ ชนบทก็เริ่มเขียนคอลัมน์รายเดือนลงหนังสือ “ศิลปวัฒนธรรม” มีชื่อคอลัมน์ว่าร้อยเอ็ดเจ็ดย่านนํ้า เขียนจนถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๒ ก็ฃอพัก สิริรวมเป็นเวลา ๑๖ เดือน ไต้ข้อเขียน ๑๖ ตอน แล้วเอามาพิมพ์รวมก้นเป็นหนังสือเล่มนี้พึ้นฐานอันยาวนานและแข็งแกร่งของบุญมือ ชนบทอยู่ในสวนบางขุนเทียน กรุงธนบุรี เรียนหนังสือที่โรงเรียนวัดราชโอรส (วัดจอมทอง) แล้วเริ่มเขียนกลอนที่นี่ เริ่มอ่านวรรณคดีก็ที่นี่ หลังจากนั้นขยายขอบเขตออกไปกว้างขวางประดุจนี้าในคลองบางขุนเทียนไหลออกไปเชื่อมคลองอื่นๆ แล้วลอยละล่องเป็นระลอกออกสู่อ่าวไทยไปทะเลสมุทรเป็นที่แล้วก็เพราะอย่างนี้แหละ ในร้อยเอ็ดเจ็ดย่านนํ้าเล่มนี้ถึงเต็มไปด้วยบรรยากาศของบางขุนเทียนที่มีวัดราชโอรส วัดนางนอง และวัดหนังเป็นศูนย์กลาง ทั้ง ๓ วัดนี้เกี่ยวข้องกับพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ เพราะเป็นถิ่นฐานของบรรดา “ข้าหลวงเดิม” ที่มีความสำคัญต่อพระองค์บุญมือ ชนบทไม่ได้ผูกพันเฉพาะบางขุนเทียน หากเชื่อมโยงความรัก เคารพ และศรัทธาไปท้องถิ่นต่างๆ ของสยามประเทศด้วยเพราะเขาเป็นนักเดินทางมาแต่เด็ก หนีเที่ยวเป็นประจำ ยิ่งโตขึ้นก็ยิ่งเดินทางมากขึ้นทั้งในหน้าที่การเรียนและความชอบส่วนตัว กล่องไฟถ่ายรูปราคาถูก  ทุกวันนี้ยิ่งเดินทางมาก เพราะเป็นคนมีศรัทธาการเดินทาง ท้าให้เห็นมากรู้จักบ้านเมืองมาก เข้าใจท้องถิ่นมาก คลุกคลีซาวบ้านมาก วัดไหนที่ได้ชื่อว่ามีพระดีก็จะไปท้าบุญวัดนั้นเรื่อยๆ นี่เป็นอานิสงส์สำคัญมาก จนหน้าตาเปีนพระแต่ไม่ได้ห่มจีวรเท่านั้นในร้อยเอ็ดเจ็ดย่านนํ้าเล่มนี้ถึงมีภาพของชนบทสอดแทรกอยู่เกือบทั้งหมด และน่าจะเขียนอีก เขียนให้มากกว่านี้อีก เพราะบุญมือชนบทมี “คลัง” มหึมาในเรื่องอย่างนี้“คลัง” กล่องไฟสตูดิโอ  ขนาดใหญ่ของบุญมือ ชนบทอีกอย่างหนึ่งคือการอ่านหนังสือ อ่านไม่เสือกทั้งหนังสือ “ปกขาว” และหนังสือเกี่ยวกับศาสนา แต่ที่สำคัญคือวรรณคดีโบราณตั้งแต่ยุคต้นกรุงศรีอยุธยา คือกำสรวลสมุทร (ที่รู้จักกันในชื่อกำสรวลศรีปราชญ์) ยวนพ่าย ทวาทศมาส พระลอ ถึงเจ้าฟ้ากัง และมหานาควัดท่าทราย ยิ่งวรรณคดียุครัตนโกสืนทรียิ่งอ่านมาก และแม่นเอามากๆ เพราะชอบทั้งหมดแถมยังเคยรับใช้ “ท่านจันทร์” หรือหม่อมเจ้าจันทร์จีรายุ รัชพี ท้าหนังสือเกี่ยวกับกวีนิพนธ์หลายเล่ม ท้าให้ยิ่งชำนาญวรรณคดี แล้วเขียนโคลงไต้อหังการนักก็เพราะอย่างนี้อีกนั้นแหละ ในร้อยเอ็ดเจ็ดย่านนั้าเล่มนี้ถึงเต็มไปด้วยบรรยากาศของวรรณคดีโบราณตระการตาตระการใจถ้ารวมประสบการณ์การอ่านกับการเดินทางแล้ว เรียกไต้เต็มปากว่าบุญมือ กล่องถ่ายภาพ ชนบทเป็นนักเดินทางชั้นเยี่ยมคนหนึ่งของสยาม  ประเทศนี้ เพราะ “เดินด้วยตา” กับ “เดินด้วยตีน” อย่างสมบูรณ์กลวิธีการเขียนของบุญมือ ชนบทคล้ายๆ การตัดต่อหนัง บางทีจะมีอิทธิพลของ ‘‘ทองคำเปลว” (ประมูล อุณหธูป) อยู่บ้าง แต่อ่านแล้วจะคิดถึง ’รงค์ วงษ์สวรรค์ มากๆ ขอให้สังเกตให้ดีเถอะแต่บุญมือ ชนบทไม่ใช่ “ผู้ดี” หากเป็น “ชาวบ้าน” ที่มี “อารมณ์ชัน” หาตัวจับยาก งานเขียนในเล่มนี้ถึงเต็มไปด้วยความสนุกสนาน อ่านแล้วสบายๆ แต่ซ่อนเงื่อนงำความครื้นเครงลี้ล้บสัปดนไว้อย่างแนบเนียน ตาดีก็ได้ ตาร้ายก็เสีย เพราะเล่นความกับเล่นคำซ่อนไว้หมด ใครอ่านเผินๆ จะผ่านไปอย่างจืดๆ แต่ถ้าอ่านอย่างละเอียดระ,หว่างบรรทัดแล้วบางทีจะซึมลึก

บางครั้งปล่อยถ้าก แต่บางคราวกวนโอ๊ยรบหาย ยิ่งกวนยิ่งอยากอ่านอีกเมื่อตอนที่บุญมือ ชนบทบวชอยู่ที่วัดราชโอรส ปง คิกคาปีกับ ทองเบิ้ม บ้านด่าน ไปปรนนิบัติวัตถากถึงกุฏิ วันนั้นซื้อนมตราหมืฃองดีที่สุดสมัยนั้น'ไปถวาย อุปกรณ์ไฟสตูดิโอ  ตั้งใจจะประเคนนมให้ทั้งกระปองถ้าหิวตอนกลางคืนจะได้ชงฉันเอง แต่พระไม่รับประเคน“อ้าว ทำไมล่ะ” ปงกับทองเบิ้มงุนงงสงสัย“ของอย่างนี้เขาห้ามรับประเคน ฉันได้ แต่ห้ามจับว่ะ’’ พระบุญมืออธิบายตอนนั้น แล้วก็พากันหัวร่อลั่นกุฏิจนหมาเห่าอย่างตระหนกเห็นไหม กวนโอ๊ยชิบหายบุญมือ ชนบทมักมีอารมณ์ขันมาฝากคนรู้จักเสมอๆ มีได้ขาดไม่เว้นแม้กระทั้งอารมณ์ขันทางกวีนิพนธ์ ชอบเสาะหาวรรคเด็ดๆของกวีนิพนธ์มาฝากเพื่อนๆ อย่างคราวหนึ่งเขาอ่านนิราศเรื่องอะไรจำไม,ได้แล้ว ขอพ่านนายพลเรือจวบ หงสกุล ว่าอย่างนี้เห็นร้านเจ๊กจีนทำจำได้ทั่วเจ๊กมันด่าว่าชั่ว['ท'ยอาหลีจีนจะรั่วก็รั่วของตัวซีมาว่าไทยอย่างนี้ไม่ดีเลย(กลอนบทนี้เขียนจากความจำ ถ้าบกพร่องด้องขอประทานโทษ

กล่องไฟถ่ายรูป

เสลทถ่ายหนัง คืออะไร และ มีที่มาที่ไปอย่างไร ตอนที่ 2

ทันใดนั้นก็บังเกิดเสียงฟ้าร้อง ฝนตกลงมาราวกับฟ้ารั่ว อูเฮียนจึงตัดสินใจลงเรีอเพื่อจะกลับมาที'ร้าน ขณะทีเขานั่งอยู่'ในเรีอนั้น เขาได้ยินเสียงผู้หญิงร้องเรียกขออาลัยไปในเริอด้วย เมื่อเขามองไปพื่รีมทะเลสาบก็เห็นสาวสวย เอ คน คนหนึ่งแต่งชุดสิขาว อีกคนหนึ่งแต่งสีดำ อูเฮียนเกิดความสงสารจึงให้คนเรีอแวะเข้าไปรับขี้นมาบนเรีอ หลังจากทีได้แนะนำตัวเองแล้วอูเฮียนก็รู้ว่าคนแต่งขาวขอ ไปีซูเชน มาจากครอบครัวฑื่มีฐานะในเมีองเสฉวน ส่วนคนแต่งดำเป็นสาวใช้ซื่อ เฐ่ยวชิงเมื่อถีงที่หมายแล้วอูเฮียนได้ให้หล่อนยิมร่มไปใช้ สเลทฟิล์มถ่ายหนัง ก่อนจะจากกันสาวคนแต่งขาวได้ถามว่าอูเฮียนอยู่ทีไหนจะได้นำร่มไปดินได้ถูก แทนทีอูเฮียนจะบอก เขากลับย้อนถามถีงที่อยู่ของหล่อนและจะไปรับดินด้วยตนเองในวันรุ่งขี้นเมื่ออูเฮียนไปรับร่มดิน แม่สาวน้อยไป้ก็จัดเลี้ยงต้อนรับอย่างดี โดยมีเชี่ยวชิงคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ด้วย ในระหว่างที่รับประทานอาหาร หล่อนได้พูดถีงการแต่งงาน หล่อนไมได้วิตกกังวลหรีอพูดถึงเรื่องเงินทองเลยหลังจากแต่งงานแล้ว อูเฮียนกับภรรยาได้เป็ดร้านขายยาอย่างใหญ่โตที่เมีองอูโจว อูเฮียนออกจะประหลาดใจอยู่มากทีไป้มีความรู้ความสามารถในการประกอบยาปรุงยา และหล่อนได้รับรักษาคนจนโดยไม่คิดค่ายาค่ารักษาแต่อย่างใดทั้งสิ้น หล่อนจึงได้รับความเคารพนับถึอจากพวกซาวบ้านมากชีวิตการแต่งงานได้อยู่กันอย่างมีความสุขได้ประมาณ'อ เดีอน จนถึงวันที่ ๖ เมษายน อันเป็นวันเกิดของ ลื่อท'งปีน ชี่งเป็นเฮียนทีได้รับการยกย่องให้เป็นบิดาแห่งเภลัช ในวันนี้บรรดาเภลัซกรทั้งหลายจะต้องไปทีวัดเพื่อลักการบูชาลื่อท,งป็น  ซื้อสเลทถ่ายหนังได้ที่ไหน  อูเฮียนชี่งเป็นเภลัซกรคนหนึ่งจึงด้อง'ไปที่'วัดด้วยขณะที่อูเฮียนจะเดินกลับออกมาจากวัด พระรูปหนึ่งได้เรียกให้หยุดแล้วพูดว่าเล่าเรื่องมังกร “ประสก อาตมาขอเตือมท่านว่า ขถาะนี้มีปีศาจรายล้อมท่านอยู่จะต้องท0าลายเล้ยก่อนที'จะสายเกินนก้”อูเชียนรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้พิงเช่นนั้น และในวันก่อนวันแข่งเริอมังกร ท่านสมภาร ฟาไห่ แห่งวัดจิ๋นชานก็มาที่ร้านของอูเชียน ท่านสมภารได้บอกกับอูเชียนว่า ภรรยาของเขาเป็นปีศาจงูขาวส่วนคนใช้เป็นปีศาจงูดำ ดำบอกเล่าเช่นนี้ท่าให้อูเชียนงงงันไปพักหนึ่ง ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ในวันรุ่งขี้นใศร ๆ ก็ไปดูการแข่งเรีอมังกร แต่อูเชียนกับภรรยาท่าพิธีอยู่กับบ้าน หลังจากติมสุรากันคนละถ้วยแล้วไปีรู้สึกวิงเวียนศีรษะจึงยอตัวพักผ่อน หล่อนได้บอกสามีว่าจะขออยู่ตามลำพัง  สเลทราคาถูก อูเชียนเห็นอาการภรรยาผิดปกติ ก็ออกมาปรุงยาแล้วนำไปให้ในห้องอูเชียนได้เห็นงูสีขาวนอนขดอยู่รอบเตียงภรรยาของเขา

หัวใจของอูเชียนได้หยุดเต้นอย่างฉับพลันเชี่ยวชิงได้เข้ามาพบจึงปลุกนายสาวให้รู้สึกตัว ไป็ไม,อาจจะห้ามนํ้าตาไว้ได้ ต้องปล่อยให้มันหลั่งไหลลงไปบนร่างของอูเชียน มีอยู่สิงเดียวเท่านั้นที่จะช่วยชีวิตสามีของหล่อนไว้ได้ก็คิอ ต้องไปขโมยยาทิพย์ที่ภูเขากุนหลุน ถึงแม้ว่าจะไกลดั้ง ๑,000 ไมล์ หล่อนก็ไม่ย่อท้อ ไต้ดั้นด้นไปเอามาจนไต้ และช่วย'ให้สามีของหล่อนกลับพินศีนรวิตขี้นมาอีกครั้งหนึ่งในวันรุ่งขี้นสมภารฟาไห่ได้มาที่บ้านอูเชียนอีกและแนะให้ไปบวชเพื่อหนีปีศาจงูขาว อูเชียนปฏิเสธแต่ภายหลังก็ถูกฟาไห่ลักพาตัวไป ไปีอูเซนและเชี่ยวชิงพยายามจะเอาตัวกลับมาให้!ด้ วิธีการทำสเลทฟิล์ม  โดยใช้เวทมนตร์ท่าให้นั้าท่วมวัดแต่ก็!ม่สำเร็จไป็คลอดลูกออกมาเป็นชาย และในที่สุดก็ถูกจับได้และถูกกักขังไว้ใต้เจตีย์เล,เฟงในหางโจวเรือมังกร  เรื่องปีศาจนางงูขาวเท่าที,อ่านดูหลายฉบับไม'ตรงกันทีเดียวนัก เซ่นปีศาจงูดำนั้น บางฉบับว่าเป็นงูเขียว (The Green Snake) และตอนที'ไป็สูเซนขอแต่งงานกับสูเชียนนั้น หล่อนได้ให้เงินแท่งกับเขาด้วย แต่ปรากฏว่ามีเงินแท่งหายไปจากคลังราซการ เอ สาวหนีไป ถูเชียนก็เลยเป็นแพะรับบาป และถูกขับไล'ให้!ปอยู่ที่สู'โจว และยังมีข้อแตกต่างอื่น ๆ อีก ส่วนดอนจบเหมีอนกันคึอ นางไป้ถูกจับขังไว้ใต้เจดีย์นี่ก็เป็นเรื่องทีเนื่องด้วยเทศกาลแข่งเริอมังกรอีกเรื่องหนื่ง เมื่อคนจีนพูดก๊งแข่งเริอมังกรก็ต้องมีเรื่องนี้แทรกอยู่ด้วยอนื่งเริอมังกรนั้นญวนเคยล่งเข้ามาทวายพระบาทสมเด็จพระ-พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราซลำหนื่ง มีหลักฐานในพระราซพงศาวดารว่าเมื่อวันที ๕ ธันวาคม เอ๓๓'อ “เจ้าอนัมก๊กจัดได้ต้นไม้ทองเงินกับเรือพระที่นั่ง รูปมังกรล่างกระลำพัดหนัก ๑๐ ตำดึงจีน ขี้ผึ้งหนัก ๕ หาบนํ้าตาลทรายหนัก ๕ หาบ ให้วงเบ็ดตรืงองเม็ดจัด คุมเข้ามาทูลเกล้าๆ ถวาย,,


สเลทฟิล์ม

เรียนรู้วิธีทำกล่องไฟถ่ายรูปง่ายๆด้วยตัวเอง

โฮเวิร์ด ฮิวจ์ มหาเศรษฐีหลายพันล้าน ตายเพราะขาดสารอาหาร(malnutrition) เป็นการยากที่จะเชื่อว่า ในประเทศที่อุดมสมบูรณ์ด้วยพืชผลทางเกษตรกรรมอย่างประเทศของเรานี้ จะสามารถเกิดการขาดสารอาหารได้แต่มันก็มี    ในสมัยที่ทำสงครามปฏิรัติ ชาวอเมริกัน 96% ประกอบการเกษตรผีเพียง 4% เท่านั้น ที่ประกอบวิชาชีพอย่างอื่นๆ รถแทรกเตอร์และเครื่องเกี่ยวข้าวกลายเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิว้ติด้านเกษตรกรรม ซึ่งทำให้เกษตรกรชาวอเมริกันสามารถเลี้ยงพวกเราได้ทั้งหมด ทั้งที่มีสัดส่วนจำนวนคนเพียง 2%ของจำนวนซาวอเมริกันทั้งหมด เราปลกเลี้ยงอาหารได้มากพอที่จะเลี้ยงพวกเราเองที่จะทำให้พวกเราครึ่งหนึ่ง อ้วน ที่จะทงอาหารที่มากพอจะเลี้ยงคนได้อีกวันละ 50ล้านคน และที่จะส่งอาหารออกไปขายในต่างประเทศเป็นสินค้าออกที่สำคัญนอกจากนี้ยังเก็บสำรองอาหารเอาไว้ในคลังส่วนเกินของรัฐบาล  lightboxทำเอง ในปริมาณที่มากพอจะเลี้ยงคนอเมริกันไปได้อีกปีหนึ่ง หากว่าเกษตรกรทั้งหมดเลิกทำการเกษตรกันอย่างปุบปับ ในเมื่อมีอาหารมากมายขนาดนี้แล้ว ทำไมคนอเมริกันจึงขาดอาหารได้?คำตอบก็คือ เพราะการเลือกอาหารอย่างไม่สมควร คนอเมริกันเลือกอาหารโดยใช้รสชาติ ราคา ความสะดวกและความพอใจทางด้านจิตวิทยาเป็นเกณฑ์ประกอบกับไม่นำพาต่อเหตุผลสำคัญว่าที่เรากินอาหารนั้น ก็เพื่อให้เซลล์ต่าง ๆของร่างกายของเรา มีวัตถุดิบสำหรับนำไปใช้สร้างความเติบโต ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ ให้สร้างพลังงานให้แก่ร่างกายของเรา    อาหารที่กินกันเป็นสามัญในอเมริกาก็คือขนมปังขาว กาแฟ และฮอดแอก คนอเมริกันนำจะเป็นชาติที่ได้รับสารอาหารบำรุงดิที่สุด ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพืชพันธุธัญญาหาร แต่การณ์หาได้เป็นเช่นนั้นไม่     ทุโภชนาการในคนอเมริกันที่มี  

 “สุขภาพดี” ทั่วไปเฉลี่ยแล้ว บริโภคอาหารที่มีสารอาหารตาปีหนึ่ง ๆ ในปริมาณดังต่อ'ไปนี้คือโดนัด    756 ชิ้นขนมเค้กและคุ้กกี้    60 ปอนด์ไอศครีม    23 แกลลอนมันฝรั่งทอดกรอบ (potato chips)    7 ปอนด์ลูกกวาด    22 ปอนด์หมากฝรั่ง    200 แท่งนํ้าอัดลม    365 กระป๋องไขมัน    90 ปอนด์นํ้าตาลทรายขาว    134 ปอนด์    สาเหตุของการขาดสารอาหารเหตุผลที่ทำให้มีการขาดสารอาหารเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  กล่องไฟถ่ายภาพราคา มีอยู่หลายประการ อาทิ1.     ไม่กิน    อันเนื่องจากการเลือกอาหารอย่างไม่เหมาะสม ไม่มีความอยากอาหาร รู้สึกไม่สบายที่บริเวณกระเพาะอาหาร-ลำไส้ หรือบริโภค “อาหารขยะ” ที่ขาดสารอาหารถึงขึ้นหมดเนื้อหมดตัวล้มละลาย คนมากมายจึงไม่ได้รับสารอาหารเข้าไปในกระเพาะอาหารของตนอย่างเพียงพอ2.    ไม่ดูดซึม เพียงเพราะคุณกินมันเข้าไป ก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องหมายความว่า มันจะเข้าไปอยู่ในร่างกายของคุณในบั้นปลายได้    การดูดซึมที่บกพร่องสามารถเกิดขึ้นได้ อันเนื่องจากความบกพร่องของหน้าที่การย่อยอาหาร (รวมทั้งมีการผลิตกรดไฮโดรคลอลิคหรือเอ็นไซม์ดร) แพ้อาหาร “ไส้รั่ว” หรือการติดเชื้อที่ลำไส้

3.    ไม่เก็บ การขับถ่ายหรือสูญเสียสารอาหารมากขึ้นกว่าปกติ สามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากท้องร่วง อาเจียร หรือเพราะยา 

4.    ได้ไม่พอ คนที่เป็นไข้ ป่วย ชรา ดื่มสุราหรือใช้ยา กล่องไฟled อาจต้องการสารอาหารเพิ่มขึ้นมีหล้กฐานท่วมท้นที่งจากของทางรัฐบาลและการสำรวจอย่างเป็นเอกเทศตามหลักวิทยาศาสตร์ ที่แสดงให้เห็นว่า คนอเมริกันมากมายได้รับสารอาหารบางอย่างตา ได้แก่ 1วิตามิน เอ ดีอีซี บี-6 ไรโบฟลาวิน กรดแพนโทเธนิคแร่ธาตุ แคลเซี่ยม โปตัสเซียม แมกนีเซียม สังกะสี เหล็ก โครเมี่ยมซีลีเนียม และเป็นไปได้ว่าขาดโมลิบดีนัมและวานาเดียม (vanadium) ด้วยเนื่องจากในอาหารของโลกตะวันตก มีการขาดธาตุอาหารชนิดที่ร่างกายต้องการเป็นส่วนน้อยอยู่ทั่วไป ดังนั้น จึงน่าจะมีเหตุผลน่าเชื่อถือที่การศึกษาในออสเตรเลียได้พบว่า การรับประทานวิตามินเสริมเป็นประจำ เป็นปัจจัยหนึ่งที่ช่วยป้องกันโรคมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่ได้2สารอาหารที่ต้องการในปริมาณมาก เส้นใย คาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนโปรตีนจากพืช กรดไขมันชนิดพิเศษ (อีพืเอ, จีแลอเอ, เอแอลเอ) นาสะอาด

กล่องไฟถ่ายรูป

กล่องไฟ Photo light box เกิดขึ้นได้อย่างไร และ มีต้นกำเนิดอย่างไร

ไม่ต้องใช้กล้องราคาแพงๆ

“อ้อ เหรอ” ผมเริ่มเห็นภาพย้อนหลังเกี่ยวกับการแสดงออกแบบไร้เดียงสาของเธอ ผมได้เห็นอะไรแบบนี้มาแล้วสองสามครั้งเมื่อเร็วๆ นี้อย่างเช่นตอนที่เธอดูจะกระตือรือร้นไปหน่อยที่จะเซ็กอีเมลของเธอไงล่ะ โธ่เว้ย...นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงคอยแต่ถามเรื่อง 'วิฟฟิ’ น่ะรึ‘แล้วคุณสองคนไปรวมตัวครั้งสำคัญกันเมื่อไหร่ล่ะ เมื่อคืนนี้เหรอ”ผมถาม “คุณต้องการจะพูดอะไร พอลเซอะ คุณมากล่าวหาฉันเนี่ยนะ” อเล็กชาโต้ “แต่ได้ข่าวว่าคุณไปรับแฟนเก่าของคุณมาที่ไมอามีนี่นา เธอเล่าให้ฉันฟังหมดบุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณสองคนในปารีสแล้ว”เอโลดียักไหล1 ‘ขอโทษ’ ผม แม้ว่ารอยยิ้มของเธอจะไม,มีความสำนึกผิดเลยก็ตาม“แต่มันไม่ได้...” กล่องไฟphotobox ผมได้ยินเสียงเตือนภัยแบบเดิมชํ้าซากดังอยู่ในหัวผม ผมไม่มีทางเลือกนอกจากปิดมัน “แต่มันไม,มีความหมายอะไรเลยจริงๆ นะ ใช่มั้ยเอโลดี แล้วมันก็เกิดขึ้นก่อนที่อเล็กซากับผมจะพบกันอีก ใช่มั้ยเอโลดี”

“ไม่รู้สิ คุณสองคนพบกันเมื่อไหร่ล่ะ” เอโลดิกำลังทำหน้าตาแบบสาวน้อยหลงทางขณะที่อเล็กซาทำหน้าตาบูดบึ้งเหมือนเคย“ฟังนะอเล็กชา” ผมพูด “เรามาคุยเรื่องนี้กันอย่างสงบดีกว่า ไปให้ไกลจากคนอื่น ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่ได้นอนกับไอ้หนุ่มบอสตันนี่เมื่อคืนนี้ ผมก็เชื่อคุณ และผมมั่นใจว่า ผมไม่ได้ไปรับเอโลดีมาที่นี่เพื่อรำลึกความหลังแน่”“แต่คุณจะมาดูซุดชั้นในของฉันพรุ่งนี้ใช่ไหม” เอโลดีถาม เธอเจตนาจะก่อกวนทำบ้าอะไรวะเนี่ยทันใดนั้นเฮซุสก็มายืนอยู่ข้างๆ พยายามจะดึงแขนของผม “นายต้องไปเต้นชุดสุดท้ายนะเพื่อน” diyกล่องไฟ “ฉันจะไม่แสดงชุดสุดท้าย”

                                         ลดความยุ่งยากในการถ่ายภาพ

ผมบอกเขา “ฉันต้องจัดการกับไอ้งั่งไอริชที่มาจิ๊กแฟันตู”การแสดงชุดสุดท้ายต้องนั่งมินิบัสไปทางเหนือยี่สิบนาทีเฮ1ชุสบังคับ1ให้ผมมาด้วย โดยบอกว่านายกเทศมนตรีและเจ้าหน้าที่จากทางการหลายคนกำลังกินดื่มกันอยู่ที่ร้านอาหารใหญ่นอกเมือง เจ้าภาพคือเจ้านายของเฮซุส นักอลังหาริมทรัพย์รายใหญ่ เขาและท่านนายกฯ มักจะมาสังสรรค์กัน เฮซุสบอก แต่นี่เป็นโอกาสที่สำคัญกว่าปกติ เพราะการตัดสินใจครั้งสำคัญกำลังจะเกิดขึ้น และเจ้านายของเฮชุสก็ใจจดใจจ่อ ต้องการให้การตัดสินใจนั้นเป็นไปในทางที่ถูกต้องแน่นอนว่าไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงเรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่มีทางหรอก และถ้าเรื่องต่างๆ เป็นไปด้วยดี เจ้านายจะช่วยให้แน่ใจว่า ไมอามีจะตัดสินใจเลือกเมืองหลวงท่องเที่ยวของโลกได้อย่างถูกต้อง เฮชุสบีบไหล่ของผมราวกับอยากจะให้ผมเข้าใจเรื่องทุกอย่างจากการบีบในตอนนี้ผมเลิกสนใจแล้วว่าลอนดอน ปารีส หรือเชอร์โนบิลจะมาเป็นเมืองหลวงท่องเที่ยวของโลก ช่างการท่องเที่ยวโลกแม่ง...การทูตระหว่างประเทศเฮงซวยเอ๊ย ผมกำลังคิดถึงไอ้วายร้ายต่างชาติที่มันพยายามจะสับแฟนผม วายร้ายต่างชาติสามคน ถ้านับรวมผู้หญิงด้วยผมพยายามโทร.หาอเล็กชา แต่เธอไม่รับสาย ชุดไฟสตูดิโอ ผมฝากข้อความไว้ว่าเราต้องคุยกันที่โรงแรมหลังจากนี้อย่างไรก็ตาม ยังมีเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับการแข่งขันที่ผมอยากจะถามเฮชุสลักหน่อย“เรื่องคอนโดหลังเคลียร์วิวนั่นมันอะไรกันน่ะ” ผมพูด “คุณไม่ได้พูดถึงแคมเปญหาเสียงของผมเลยนะ

"เอ้ ผมต้องทำธุรกิจนะเพื่อน” เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้นิดเดียว“ถ้าผมรู้ว่าผมมาเต้นเพื่อช่วยคุณขายอพาร์ตเมนต์ละก็ ผมคงคิดค่าคอมมิซชั่'นแล้วละ หรือขออพาร์ตเมนต์สักห้อง’’“คุณอยากได้ห้องเหรอ เดี๋ยวผมให้ราคาพิเศษกับคุณแล้วกัน กล่องไฟlightboxราคาถูก เฮชุสบอก “เอโลดี เพื่อนของคุณก็ชื้อไปห้องหนึ่งนะ” ด้วยเหตุผลบางอย่าง เรื่องนี้!ม่ทำให้ผมแปลกใจเลยเราลงจากไศเว?Jไปยังลานจอดรถขนาดมหึมา และจอดใต้ต้นปาล์มพลาสติกขนาดเท่าลิงกอริลลา พร้อมด้วยดวงไฟประดับที่ส่องแสงระยิบระยับตรงลำต้นตั้งตรงแน่ว ไม่เป็นธรรมชาติของมัน“มาเต้นกันเตอะ’' เฮชุสพูดด้วยสำเนียงที่ฟังดูเหมือนเดวิด โบวี่ภาคละตีนจากจุดนี้ อะไรต่ออะไรชักจะซับซ้อนเกินกว่าสมองเครียดๆของผมจะ รับไหว


                                             ถ่ายได้ง่ายๆด้วยมือถือ

กล่องไฟถ่ายรูป

การเลือกซื้อก่องไฟถ่ายภาพ และ การดูแลรักษาอย่างถาวร

 เราอยู่ในเขตชานเมืองห่างไกลที่มีแต่บ้านเรือนเตี้ยๆ ของเมีองปาล์มบีช1 ผมออกจากทางหลวงเส้นหลักมาได้หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้แล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการผล็อยหลับในช่วงพลบคํ่าที่ประสาทสัมผัสตายด้าน ถนนเส้นนี้ทอดยาวไปตามชายฝังตะวันออกของฟลอริดา และดูเหมือนมีความพยายามที่ให้มีการถูกบันทึกในสถิติของกินเนสล์บุ๊กว่าเป็นถนนที่มีสัญญาณไฟจราจรมากที่สุดในโลก แต่อย่างน้อยการได้จอดและออกตัวเพียงชั่วครู่นั้นก็ช่วยให้ผมมีอะไรทำอยู่เหมือนกันสัญญาณไฟยังทำให้ผมปวดกล้ามเนื้อคอซึ่งกำลังจะกลายเป็นอาการกล้ามเนื้อกระตุกอย่างเต็มรูปแบบ รถมินิถูกออกแบบโดยซาวยุโรปเพื่อดูสัญญาณไฟ กล่องไฟถ่ายรูปราคา จราจรที่ห้อยตํ่าอยู่ในระดับถนน แต่สำหรับอเมริกาถิ่นกำเนิดของเสาไฟสูงนั้น รถยนต์ควรจะต้องติดตั้งกล้องส่องดูทางของเรือดำนํ้าไว้ด้วย“ไฟเขียวแล้ว” เสียงครึ่งหลับครึ่งตื่นพึมพำอยู่ข้างผม ชาวปารีเชียงถูกกำหนดทางพันธุกรรมไว้ให้รับรู้ภายในเศษหนึ่งส่วนล้านวินาทีว่าสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว...แม้ในขณะที่กำลังหลับ

“บองชูร์" ผมพูด “ผมกำลังจะคอยให้รถที่อยู่ข้างหน้าออกไป' ปาล์มป็ช (Town of Palm Beach) เมืองที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของรัฐฟลอริดา มีพื้นที่ส่วนหนึ่งตั้งอยู่บนเกาะสันดอนนอกชายฝ็งที่มีความยาว 26 กิโลเมตรด้วยSTEPHEN CLARKE 187ก่อนแล้วผมถึงจะเหยียบคันเร่งน่ะ แต่ขอบคุณนะที่บอกให้ผมรู้”อเล็กชานั้นกำลังมึนเกินกว่าที่จะมีปฏิกิริยาตอบโต้คำแดกดันชาวปารีเชียงของผม“บางทีคุณน่าจะหาที่กินมื้อเช้านะ” เธอพูดธงชาติอเมริกาดูเหมือนจะมีผลต่อเธออย่างมากด้วย...คือเพิ่มย เม่รูตัว“คุณทนจนถึงไมอามีไหวมั้ย” ผมถาม “อีกแค'ชั่วโมงกว่าๆเท่านั้นเอง’' กล่องไฟถ่ายภาพพกพา “แต่นัดของคุณมันตอนสิบเอ็ดโมงนี่นา มันยังเช้ามากอยู่เลยนะ”“ก็จริง” ผมก็อยากได้กาแฟลักถ้วยหรือห้าถ้วยให้ตัวเองเหมือนกัน ผมพบว่าผมอยากได้เครื่องดื่มอเมริกันแท้ๆ มาเติมเต็มกระเพาะลักสามชุด เพี่อให้ได้ผลลัพธ์เหมือนดื่มดับเบิลเอสเพรสโซลักแก้วตรงไปหนึ่งไมล์ เราพบห้างสรรพสินค้าที่ถูกตกแต่งด้วยป้ายรูปร่างเหมือนแท่งอมยิ้มจำนวนมาก บอกให้รู้ว่าที่นี่บริการทุกอย่างแบบ‘ไดรพ็เธรู’ ที่ลูกค้าสามารถขับรถเข้าไปใช้บริการไดโดยไม่ต้องลงจากรถไม1ว่าจะเป็นร้านขายยา ขายโดนัท หรือธนาคาร อีกหน่อยก็คงจะมีบริการศัลยกรรมพลาสติกแบบไดรฟ้ธรูด้วยละ นั่งให้สบายในที่นั่งของคุณไปนะ ขณะที่เราจะปัมชิลิโคนเข้าไปและดูดไขมันออกมา คุณไม่ต้องปลดเข็มขัดนิรภัยออกเลยด้วยชํ้าแม้ว่าในความเป็นจริง ที่นี่จะเป็นห้างสรรพสินค้าชั้นล่างราคาถูกไม่ใช่สถานที่แบบที่จะมืศัลยกรรมพลาสติกเป็นแน่ ระหว่างร้านรองเท้าลดราคากับร้านขายยาที่ติดประตูเหล็กม้วน มีหน้าต่างบานเล็กๆ บานหนึ่งติดป้ายบอกผู้คนให้รู้ว่าสามารถแวะเอาเช็คมาขึ้นเงินได้ และป้ายที่เขียนว่า 'หลีกเลี่ยงการถูกยึดทรัพย์ รักษาบ้านของคุณไว้’ ผมจึงรู้สึก ถ่ายรูป ได้ว่าคงไม่ใช่ทุกคนในเซาท์ฟลอริดาที่จะใช้เวลาไปกับการติกอล์ฟ ตกปลาและเสริมหน้าอกน่ะที่จอดรถค่อนข้างว่าง แต่ผมกลับกลายเป็นพวกคนขับรถซาว  188 MERDE HAPPENSอเมริกันเสียแล้วละ ผมต้องการลดความเสื่อมสภาพของขาให้น้อยที่สุดและยังคิดว่ามันฉลาดกว่าที่จะคอยระวังกระเป๋าข้าวของที่ทิ้งไวในรถดังนั้นผมเลยขับไปตามแถวด้านหน้าเพื่อมองหาที่ว่างตรงหน้าร้านพอดีที่ว่างที,แรกนั้นอยู่ข้างรถกระบะสีดำคันมหึมา รถขับเคลื่อนสี่ล้อท้ายเรียบฝ่นเกาะที่มืล้อใหญ่เกือบเท่าความสูงของรถมินิ เมื่อจอดอยู่ด้วยกันแล้ว lightboxทำเอง รถสองคันดูเหมือนเด็กวัยเตาะแตะกับนักบาสเกตบอลกำลังเปรียบเทียบขนาดรองเท้ากันอยู่เราลงจากรถ ยืดแข้งยืดขา และถอดเสื้อผ้าออกหลายชั้น รู้สืกเหมือนตอนเช้ากลางฤดูร้อนในอังกฤษเลย และขณะที่อเล็กซาถอดเสื้อแขนยาวออกนั้น เธอก็จ้องมองไปที่เจ้ารถกระบะคันยักษ์ข้างๆ“เฮอะ คนขับเจ้าปีศาจนี่คงต้องแวะปัมนํ้ามันทุกแห่งบนถนนสายนี้เลยละ” เธอพูด“คุณจะถามเขาก็ได้นะว่าเขาวิ่งได้กี่ไมล์ต่อการเติม เต็มถังน่ะ”ผมพยักพเยิดหน้าอย่างระมัดระวังเท่าที่จะทำไดัไปที่คู่ชายหญิงที่กำลังเดินโซเซมาทางเรา

กล่องไฟถ่ายรูป

ขั้นตอนการจัดแสงไฟในที่มืด ให้เหมาะสมกับฉากของห้อง

เราถูกปล่อยอยู่สูงบนรางเหนือสถานีรถไฟที'เต็มไปด้วยรถดับเพลิงสีแดงเฉิดฉาย ระลอกคลื่นของความไม่สงบกระเพื่อมผ่านไปทั่วห้องโดยสาร อเล็กชาและผมมองนาทีเกาข้อมือ การพบปะกับตัวแทนในบอลตันของผมถูกนัดหมายไว้ตอนบ่ายสอง เรามีกำหนดไปถึงตอนบ่ายโมงครึ่ง อีกเดี๋ยวคงถึงเวลาที่ต้องส่งสัญญาณแจ้งเหตุร้ายไปให้เขาแล้วละเป็นไปตามคิวเปัะครับ มืเสียงด้งมาจากเครื่องกระจายเสียงชื้แจงเราว่ามืปัญหาไฟฟ้าขัดข้องกับเครื่องจักร และคนขับก็ต้องทำการตั้งเครื่องใหม่ เออ ฟังดูง่ายนะ เหมือนริสตาร์ทคอมพิวเตอร์ลักเครื่องเลย แต่ผู้ชายที่ร่วมนั่งกับเราอยู่ในเก้าอี้แบบสี่คนดูจะไม่มั่นใจอย่างนั้นเขาท่าเสียงฮึมฮำอย่างอมทุกข์เหมือนกับจะพูดว่า อย่าไปเชื่อ’ เขาอายุประมาณหกสิบ photobox มืผมสีเทาเรียบลื่นเป็นลอนอยู่เหนือหน้าผากสูงเถิกยับย่น และมืสีหน้าเหยียดหยามอย่างเป็นธรรมชาติ ขากรรไกรล่างของเขาอาจจะถูกตัดต่อมาจากสุนัขพันธ์บลัดฮาวนด์ลักตัว

“คุณคิดว่าเราจะต้องจอดอยู่อย่างนี้นานแค่ไหนครับ” ผมถาม“ฮึมมม” นี่อาจจะหมายถึงอะไรก็ได้ตั้งแต่ “ใช่ หลายชั่วโมง” ไปจนถึง “ขอโทษนะ ฟันปลอมของผมมันติดอยู่ด้วยกันก็เลยตอบไม่ได้”“อย่างน้อยเขาก็บอกคุณนะว่ามีปัญหาอะไร” อเล็กชาช่วยออกความเห็น “ในฝรั่งเศส เราต้องคอยเป็นชั่วโมงๆ โดยไม่มีข้อมูลอะไร”“ฮึมมม” ชายแก1ยํ้า “ที่นี่ปัญหามันแตกต่างกัน คุณลองไปขึ้นรถไฟไปมอนทรีลนะ และเขาก็จะบอกคุณว่าให้บริการไม,ได้เพราะกระจกหน้ารถแตก หรือไม่ก็รถไฟยังไม1ได้ส่งมาจากอัลบานี  เลย กล่องไฟถ่ายภาพราคาถูก เขาให้ข้อมูลอย่างมากเลยละ แต่ข้อมูลพวกนั้นมันงี่เง่าสิ้นดี”อะไรบางอย่างในวิธีการพูดของเขาทำให้เราทุกคนหัวเราะ และเราก็ แนะนำตัวซึ่งกันและกันเขาชื่อโจเซฟ พ่อค้าขายส่งเฟอร์นิเจอร์ที่ถึงวัยเกษียณแล้ว แต่ยังทำงานแบบไม่เต็มเวลา และเขาอยู่ระหว่างทางที่จะไปคอนเนตทิคัตเพื่อพบกับสหายนักล่าสัตว์ของเขา“ไม่ได้จะไประเบิดหัวหมาปาไคโยตีด้วยปีน M-62 นะ” เขากล่าว“เราเป็นพรานปาตัวจริง” เขาหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งออกจากกระเป๋า เป็นนิตยสารรายเดือนสำหรับพวกคลั่งไคล้หนังกลับที่เต็มไปด้วยโฆษณาขายแจ็คเก็ตแบบมีพู'ห้อยและกางเกงหนังไม่มีเป้า “เราแต่งตัวเต็มยศมุ่งหน้าเข้าไปในปา แล้วจากนั้นก็มีแค่เรากับพวกสัตว์ คุณยิงได้แค'หนึ่งนัดด้วยปีนล่าสัตว์แบบโบราณ และถ้าคุณพลาด ก็จบแค'นั้นไม'มีการตั้งแคมป้ไพ่อะไร และถ้าคุณยิงโดนเข้าสักตัวละก็ คุณจะต้องตามรอยมันไป และจัดการมันด้วยมีดของคุณ มันแสดงให้เห็นถึงความเป็นนักแม่นปีนในตัวคุณ” ทั้งหมดนี้ฟังดูโรแมนติกมากในมุมมองแบบโหดๆ“มันไม'ใช่แค่กองทหารของวอชิงตันที่กำจัดพวกอังกฤษนะ รู้มั้ย เป็นฝีมือพรานปาน่ะ ผู้คนต่างลืมเรื่องนี้กันไป และเราก็เป็นหนี้ฝรั่งเศส  อย่างมากด้วย” เขาส่งยิ้มให้อเล็กซาราวกับว่าเธอได้ช่วยเตะเจ้าพวกเสีอแดง  ลงไปแอตแลนติกเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วโน่นด้วยตัวเธอเอง“ชาวอเมริกันบางคนพูดว่าฝรั่งเศสนั้นเนรคุณกับเราในการปลดแอกตอนปี 1945 แต่เราควรจะระลึกว่าฝรั่งเศสได้ช่วยปลดแอกเรานะ

 ย้อนไปในปี 1781 กองทัพเรือของคุณจัดการยึดกองทัพอังกฤษทั้งหมดไว้ได้ที่ยอร์กทาวน์” ถึงตอนนี้ฟันของเขาคงไม1ติดกันแล้วล่ะ เขาจ้อไม่หยุดเลยรถไฟเริ่มส่งเสียง จากนั้นก็กระตุกเพื่อเคลื่อนไหวต่อเรายังไปไดไม่ใกล้เคียงกับ 165 ไมล์ต่อชั่วโมงอย่างที่โมไว้เลยแต่อย่างน้อยการเร่งความเร็วในระยะสันๆ ก็กำลังนำเราไปยังทิศทางที่ถูกต้อง กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ เพียงไม,นานเราก็ทิ้งเมืองนี้ไว้เบื้องหลัง และกำลังปันหึ่งๆ ผ่านอ่าวกว้างต้องแสงอาทิตย์ส่องที่มีทั้งแปลงต้นกกปกคลุมด้วยนี้าแข็งกลุ่มบ้านหลังคาจั่วสามเหลี่ยมและบรรดาหาดทรายคอด เราเห็นเมืองแบบสแกนดิเนเวียนผ่านไปเมืองแล้วเมืองเล่า บางเมืองดูราวกับว่าเพิ่งจะมีเรือล่าวาฬผ่านไป มันน่าทึ่งครับที่ทิวทัศน์ท้องทะเลเปิดกว้างและท่าเรือเหงาหงอยเหล่านี้อยู่ใกล้กับความบ้าระหํ่าของนิวยอร์กเหลือเกิน“พวกคุณไปไกลแค่ไหน’' โจเซฟถาม“บอสตันค่ะ” อเล็กชาพูด“บังเกอร์ ฮิลล์ ” โจเซฟประกาศเสียงดังราวกับมันเป็นคำสั่งทางทหาร“17มิถุนายนปี 1775 นายพลวิลเลียม เพรสคอตต์และกลุ่มนักสูใต้ดินกลุ่มเล็กๆ ของเขาได้ปะทะกับกองทหารของอังกฤษจำนวนมากที่นั่น และต้องขอขอบคุณความเป็นพรานป่าที่ดี ชายผู้กล้าหาญไม่กี่คน แทบจะไร้อาวุธยุทธภัณฑ์ แต่พวกเขารู้วิธีใช้ปีนล่าสัตว์ และพวกอังกฤษก็ถูกยิงหางจุกตูดเมื่อพวกมันพยายามจะบุกโจมตี นั่นเป็นที่มาของคำพูดที่ว่า ‘อย่ายิงจนกว่าจะเห็นสีขาวในตาของพวกเขา’ หมายถึงให้ยิงปีนในเวลาที่ได้ผลแม่นยำที่สุดเท่านั้น เพื่อประหยัดลูกกระสุน”“งั้นถ้าพวกอังกฤษใส่แว่นกันแดดอยู่ คุณก็ยิงพลาดน่ะสิ” ผมถาม และหวังว่าการไปถึงบอสตันของชาวอังกฤษอย่างผมจะไม่ย่อยยับมากขนาดนั้น“ฮึมมม” โจเซฟเปิดนิตยสารของเขาอีกครั้ง แล้วเริ่มตรวจสอบบทความเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่จะควักไส้กวางมูสสักตัว3.สถานีเซาท์สเตชั่นของบอสตันนั้นเป็นสถานที่ที่สว่างไสว และอากาศถ่ายเทดีเมื่อเทียบกับสถานีเพนน์ที่อยู่ใต้ดิน ที่ยืนอยู่ข้างร้านหนังสือของอาคารผู้โดยสารอย่างที่นัดหมายกันไว้คือชายผมบลอนด์ร่างสูง อายุพอๆ กับผม แต่มีจอนที่หนาและยาวกว่า และเคราแบบที่ไว้มาราวสองวัน เป็นผู้ซายแบบที่เขาเสือกให้เป็นนายแบบในแค็ตตาล็อกเสือผ้าไหมพรมหนานุ่ม นี่คือไมค์ ผู้ประสานงานจากบอสตันของผมนั่นเอง“พอลและอเล็กซาใช่ไหม หวัดดีครับ” ไมค์จับมือทักทายกับเราและส่งยิ้มกว้าง  กล่องไฟled ยิ้มที่ส่งให้อเล็กชาน่ะแสดงความต้อนรับอย่างเต็มที่ครับ แต่คิดว่าที่ส่งให้ผมนั้นเชื่อถือไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก ที่ผสมอยู่ในรอยยิ้มนั้นมีเปอร์เซ็นต์ของความพอใจอยู่น้อยมาก“ขอโทษที่เรามาช้าครับ” ผมกล่าว“ไม่ต้องห่วงครับ พวกคุณเป็นชาวยุโรปคงไม่ถือนะถ้าจะเดินไปช่วงสันๆ’’ เขาพูด “เราจะไปแท็กซี่ก็ได้ แต่งานขุดใหญ่นันคงทำให้ใช้  เวลาหลายชั่วโมงเลยละกว่าจะถึงที่หมาย”“งานขุดใหญ่เหรอคะ’’ อเล็กซาถาม“เรากำลังจะไปที่ไหนครับ’’ ผมอยากจะรู้ไมค์ถือสัมภาระของอเล็กชาให้และตอบคำถามของเธอก่อน“งานขุดใหญ่ ใช่แล้วครับ อย่างน้อยสิบปีมาแล้วละที่เมืองนี้พยายามจะขุดอุโมงค์เพื่อบรรเทาความแออัดของย่านดาวน์ทาวน์ แต่วิศวกรคิดไกลเกินไปและงานก่อสร้างก็ไม่เหมาะสม เลยกลายเป็นว่ามันทำให้การขับรถรอบเมืองเป็นฝันร้ายมานับทศวรรษแล้วละ แม้ว่าจะเป็นเวลาที่ดีที่จะได้มีหุ้นในบริษัทก่อสร้างน่ะนะ พวกเขายังได้งานนี้ทำอีกหลายปี แถมมากขึ้นด้วยซํ้าตั้งแต่ไฟไหม้”



กล่องไฟถ่ายรูป

ถ่ายภาพอย่างไรให้เป็นฉากขาว โดยไม่ต้องจัดฉาก

 นั่นเป็นตอนที่ผมตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับเธอ ในปารีสเธอมักจะใส่เสื้อผ้าของอิตาเลียนหรืออเมริกันทันสมัย แต่ที่'นี่เธอทำตัวเป็นเหมือนทูตแฟชั่นของฝรั่งเศส อย่างแจ็คเก็ตสีนํ้าตาลแก่'ของแอ็กเนส บี เสื้อกันหนาวแขนยาวลีส้มของค็อก สปอร์ทีฟ กางเกงยีนเชอวินยอง ดูเหมือนเธอกำลังเล่นบทเป็น 'สาวฝรั่งเศสทั่วไป’ อยู่ ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นแหละ เธอกำลังอยู่ในระหว่างการคักษาหนึ่งปีในต่างประเทศตามหลักสูตรวิชาธุรกิจในปารีสของเธอ หนึ่งปีเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีปฏิบัติทางธุรกิจของชาวอเมริกันทั้งหมด ชุดกล่องไฟสตูดิโอ จากนั้นก็กลับบ้านและเฝ็าดูธุรกิจของพวกอเมริกันอับปางลงจากการชนหินโสโครกของการนัดหยุดงานและระบบผูกขาดของฝรั่งเศส“แหม พอล คุณไม่เคยโทร.หาฉันเลยนะถ้าไม่มืปัญหาเรื่องบ้านน่ะ” เอโลดีพูด ผมรู้จักเธอครั้งแรกตอนทำงานให้ช็อง-มารี พ่อของเธอตอนนั้นผมกำลังหาที่พักในฝรั่งเศส และสามารถหาได้แค่ตู้เก็บไม้กวาดที่ไร์ไม้กวาดอาศัยไปแบบชั่วคราวผมเล่าให้เธอฟังว่าอเล็กชากับผมพักอยู่ที่ไหน และทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น'ใต้ เราหนีจากโรงแรมอิกัวนานั่นมาเจอสถานีรถไพ่ใต้ดินที่ใกล้ที่สุด ซึ่งตั้งอยู่เหนือพื้นที่รกร้างยาวเหยียดแห่งหนึ่งถัดจากร้านดังกิ้นโดนัท และรอรถไฟด้วยความหนาวแห้งเที่ยวอยู่สิบห้านาที พอเวลาผ่านไปอย่างน้อยสิบสถานีทุกคนก็ดูเหมือนจะตั้งคำถามกับตัวเองว่า นักท่องเที่ยวสองคนนี้นั่งรถไพ่ผิดสายมาจากสนามบินเจเอพ่เคหรือเปล่าเนึ่ย“ฟังดูเหมือนคุณต้องการอาหารเช้าแบบอเมริกันจานใหญ่สักจานนะ”

เอโลดีสรุป “เลือกที่คุณชอบสิ ทุกอย่างที่นี่อ'ร่อย'หมดละ” นอกจากรูปลักษณ์ฝรั่งเศสแบบใหม่ของเธอแล้ว เธอยังใช้สำเนียงและความด้งของเลียงแบบคนอเมริกันซึ่งบ่งบอกว่าทุกคำที่เธอพูดนั้นมันสำคัญอย่างขาดเสียไม่ได้นาฟักาชีวภาพของผมยังคิดไม่ออกว่าผมต้องการกินอะไร ขณะ  ที่ผมต้องพยายามตัดสินใจเลือกระหว่างข้าวต้ม  photoboxราคาถูก (หรือโอ๊ตมีลที่หลายคนเรียกกัน) กับดับเบิลซีสเบอร์เกอร์พร้อมมันฝรั่งทอด หรือไอศกรีมฮอตฟัดจ์ซันเดย์ ชายร่างเล็กคนหนึ่งในเสื้อเชิ้ตสิขาวมีโลโก้ร้านอาหารติดอยูกัเดินมาเติมนํ้าเปล่าให้เรา นี่ควรจะเป็นร้านอาหารกรีกนะ แต่พนักงานทั้งหมดเป็นชาวเม็กซิกันที่มีเค้าหน้าเหมือนสืบเชื้อสายมาจากเผ่าอินคา“ปกติฉันก็คงยอมให้คุณมาพักกับฉันด้วยละนะ” เอโลดีพูด “แต่มันมือะไรซับช้อนนิดหน่อย ฉันเฝืาบ้านให้ผู้ชายคนหนึ่งอยู่ และเขาก็อ ยู่ที่บ้านด้ว ยในตอนนี้’'“คุณเฝ็าบ้านให้แม้แต่ตอนที่เขาอยู่งั้นหรือ" ผมถาม“ใช่ เป็นอพาร์ตเมนต๎ใหญ่ ของคลินต์ ไฮเวย์น่ะ” กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ “ใครนะ”อเล็กชาและเอโลดีหัวเราะ แล้วอธิบายว่าเขาเป็นร็อกเกอร์เก่าแก่ชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งผู้เริ่มต้นอาชีพด้วยการเปลี่ยนชื่อจากช็อง-โคลดดูปองต์ หรือขัค เลอแคลร์ มาเป็นชื่ออเมริกันแบบพอถูไถ และนำเพลงฮิตในภาษาอังกฤษมาร้องใหม่ เพลงแรกที่คสินต์บันทึกเสียงที่ทั้งสองคนบอกผมคือเวอร์ชั่นฝรั่งเศสของเพลง 'สตรอเบอรี่ ฟิลด์ส ฟอร์เอฟ-เวอร์’ ของวงเดอะบีตเทิลส์ ชื่อว่า ‘เชอ ซุย รุน ตาร์เตอะ โตส์ เฟรซ’ ซึ่งแปลว่า ‘ฉันคือทาร์ตสตรอเบอรี่’ เป็นชื่อที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่านักแปลชาวฝรั่งเศสคงจะห่ว ยแตก หรือไม1เขาก็คงเสพยาเหมือนจอห์นเลนนอน แต่ในปริมาณที่มากกว่าเยอะเลย“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคลินต์ อยู่ๆ เขาก็หายตัวไปเฉยๆ” อเล็กชาพูด “ขอบคุณพระเจ้า”“คือว่าเขายังทำเพลงอยู่นะ แต่...ใช่ เขาเงียบหายไปในช่วงนเขา...เอ่อ ได้รับอุบัติเหตุน่ะ”

 เอโลดิดูกระอักกระอ1วนใจกับเจ้าบ้านของเธอ “เดี๋ยวคุณก็เห็นเองแหละ ฉันจะพาคุณไปที่นั่น เราจะได้ช่วยกันหาโรง แรมให้พวกคุณด้ว ย”ในที่สุดผมก็เขมือบทั้งโอ๊ตมีล ดับเบิลชีสเบอร์เกอร์พร้อมมันฝรั่งทอด และไอศกรีมฮอตฟัดจ์ชันเดย์ ผมรู้สืกว่าท้องของผมกำลังพองตัวอยู่ภายในเหมือนเสื้อชูชีพบนเครื่องบินไมมัใครในนั้นที่กำลังกินอาหารมื้อใหญ่ยักษ์เท่าผม กล่องไฟถ่ายรูปราคาถูก ผมสังเกตหนึ่งในบริกรรับออร์เดอร์จากกลุ่มผู้หญิงผอมบางสี่คน ผู้แต่งตัวเหมือนกับว่าเพิ่งออกมาจากชั้นเรียนแอโรบิกฃองดีไชเนอร์อย่างนั้นแหละ“เบเกิล  งาปิง กับครีมชีส” ราชินีโรงยิมผมสีเข้มพูดขึ้นด้วยความเร็วหนึ่งคำต่อหนึ่งนาที ราวกับว่าบริกรคนนั้นมีปัญหาทางสมอง‘'ฉัน'ขอลาเตได้มั้ย” เพื่อนของหล่อนถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่บริกรอย่างคาดหวัง ราวกับว่าการค้นพบสุดแสนจะมหัศจรรย์ในการดื่มกาแฟเช่นนี้อาจยังไม่ค่อยแพร่หลายนักในส่วนนี้ฃองเมืองไม่มีใครในหมู่พวกเธอที่พูดว่า “สวัสดี” หรือ “ได้โปรด” เลย ผมคิดว่าบางทีชาวนิวยอร์กอาจจะเป็นพวกยืนหยัดในสิทธิของตัวเองในฐานะผู้บริโภคจนกระทั่งพวกเขาไม่คิดว่าความสุภาพนั้นเป็นสี่งจำเป็นเอโลดีเห็นผมจ้องมองพวกนั้น“พวกเธอมาที่นึ่เพื่อสังสรรค์กันหลังจากเลิกเรียนในยืมhalogenจากนั้นก็จะกลับบ้านไปดูพื่เลี้ยงเด็กป้อนนมให้ลูกๆ ของพวกเธอ’' เธอพูด“พวกเธอเป็นเผ่าพันธุอเมริกันแบบอัปเปอร์อีสต์ไชดีโดยกำเนิดเลยละไปเถอะ ไปหาโรงแรมให้พวกคุณกัน” เธอยื่นมือไปข้างหน้าราวกับจะหยิบหม้อกาแฟจากบริกรที่กำลังเดินผ่านไป “เซ็ก " เธอพูดผมแอบหวังให้เขาตอบว่า “ไม่ใช่ครับ ผมเป็นชาวเม็กซิกัน แต่ขอบคุณที่ถาม” แต่ไม่ใช่หรอกครับ เธอไม่ได้ถามว่าเขาเป็นชาวเซ็กหรือเปล่า แต่กำลังบอกให้เซ็กบิลต่างหาก

กล่องไฟถ่ายภาพ